In 2021 verwacht Nederland dat er 2 soorten Corona vaccins in gebruik te kunnen nemen. Het eerste type is een RNA vaccin van fabrikant Pfizer en Moderna. Het 2de Corona vaccin is de Vectorvaccin van AstraZeneca. Hieronder kun je lezen hoe de 2 Corona vaccins werken en waar ze van elkaar verschillen.
RNA Corona vaccin
Het RNA-ribonucleïnezuur corrosief in RNA-antilichamen bevat de code voor een eiwit dat normaal is voor een micro-organisme, bijvoorbeeld het Covid ‘spike’-eiwit. Na de immunisatie met het RNA-antilichaam lezen lichaamscellen de code op de snijplaats en construeren ze het eiwit, de dynamische substantie van de inoculatie.
Omdat dit eiwit onbekend is voor het lichaam, wordt het geïdentificeerd door cellen van het resistente raamwerk en ontstaat er een onkwetsbare reactie. In deze onkwetsbare reactie ontwikkelen cellen van het verkregen ongevoelige raamwerk, met aanwijzingen van cellen van het natuurlijke resistente raamwerk, een bijzondere bescherming. Dit “leren” vereist enige investering, van een paar dagen tot ongeveer veertien dagen. Er worden dus antilichamen gemaakt die de eiwitmantel van een microbe kunnen wegrukken, net als de vermeende onkwetsbaarheid van cellen om verontreinigingen te verwijderen.
Het is veelbetekenend dat wetenschappelijke geheugencellen eveneens worden ingekaderd. In het geval dat deze geheugencellen het eiwit later weer waarnemen, bijvoorbeeld tijdens een besmetting met de echte infectie, komen ze zonder aarzelen sneller en “inzichtelijk”. Alles bij elkaar genomen, hebben ze gewoon “wetenschappelijk”. U wordt dan niet of minder ziek.
RNA-atomen zijn echt onzeker. RNA-antilichamen hebben vervolgens een defensief vetbolletje rond hun RNA. Eenmaal in de lichaamscellen wordt het RNA gebruikt om het “spike” -eiwit te maken. Het wordt dan binnen een paar dagen door de cel gescheiden, ongeveer hetzelfde als het eigen RNA van het lichaam.
Vector Corona vaccin
Analisten kunnen bestaande infecties veranderen om als immunisatie over te gaan. Op dat moment zijn het geen infecties meer, maar vectoren. De infecties zijn zo veranderd dat ze niet veel op infecties lijken. Het verschil met de echte infecties is dat vectorinfecties:
- iemand niet meer kunnen verzwakken
- (vaak) kunnen zichzelf niet kunnen reproduceren, behalve het RNA of DNA ook een ander virus bij zich draagt.
Niettegenstaande RNA ribonucleïnezuur corrosief of DNA deoxyribonucleïne corrosief zonder dat iemand anders bovendien een beetje RNA of DNA van een andere infectie bij zich heeft. Alle stukjes RNA of DNA kunnen als antigeen werken, dus de cellen in ons ongevoelige raamwerk reageren op de vectorinfectie en op een deel van de immunisatie-infectie. Dit maakt onkwetsbaarheid.
Infecties die vaak aan een vector worden aangepast, zijn de adenovirussen. Adenovirussen zijn een verzameling infecties waaraan individuen regelmatig worden blootgesteld, maar die geen of slechts een milde ziekte veroorzaken. Adenovirussen zijn normaal. Dienovereenkomstig realiseert ons veilige raamwerk zich goed hoe een adenovirusziekte moet worden beheerd.
Vragen over het RNA vaccin
1. Wat is een RNA-antilichaam en hoe is het uniek in relatie tot een “voorbeeldige” immunisatie?
Voorbeeldantilichamen omvatten dode of verzwakte micro-organismen, of eiwitten van die micro-organismen. De RNA-immunisatie tegen de Covid bevat geen enkele infectie, maar bevat wel aanwijzingen (code) om nageleiwitten, de uitstulpingen aan de buitenkant van de Covid, als RNA te maken. Lichaamscellen gebruiken deze code om zelf kroondeiwitten te maken. Het onaanvaardbare raamwerk ziet deze eiwitten als een kenmerk van een indringer en voert daarna een aanval uit. Dit is de manier waarop het antilichamen aanmaakt.
Terug naar het werkgebied van de school. Wat is RNA nogmaals?
RNA, of ribonucleïnezuur, is een kenmerkend atoom dat in elk levend wezen wordt aangetroffen, inclusief het menselijk lichaam. Ons erfelijk materiaal dat we van ouder op kind geven, het DNA, codeert voor de structuurvierkanten van ons lichaam, de eiwitten. Het omzetten van DNA in dergelijke structuurblokken vereist echter een interpretatiecyclus. Dat is de plek waar het RNA in beeld komt: deze koerier gaat als vertaler op pad en adviseert het lichaam welke eiwitten per stukje DNA moeten worden aangemaakt.
Onderzoekers ontwikkelen infecties, of stukjes daarvan, in levende cellen voor voorbeeldige immunisaties. Dit kunnen menselijke cellen of cellen van wezens zijn, of zelfs bereide kippeneieren. Deze strategie is vervelend en dergelijke natuurlijke fabrieken ondervinden eveneens de nadelige gevolgen van biologische variëteit: geen twee cellen of twee eieren zijn eigenlijk het equivalent, dus het ontstaan van infecties is over het algemeen niet stabiel. Ze moeten ook worden gezorgd voor de perfecte hoeveelheid voeding en zuurstof en in een steriel klimaat worden bewaard om bacteriële en parasitaire besmettingen te voorkomen.
RNA-immunisaties worden gemaakt in een reageerbuis, zonder het gebruik van cellen, eieren of ander levend materiaal. Onderzoekers vermijden op deze manier problemen met natuurlijke variëteit en verontreinigingen. “Het uitgangsmateriaal voor de RNA-immunisatie is een stukje DNA”, zegt Anke Huckriede, hoogleraar vaccinologie bij het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG). Dat stukje DNA is gemaakt in de onderzoeksfaciliteit. Het bevat aanwijzingen voor het maken van het nageleiwit uit de Covid, het stukje infectie dat ons veilige raamwerk waarneemt. Om dat nageleiwit te fabriceren, moet de code worden omgezet in RNA. Onderzoekers gebruiken een katalysator om DNA in RNA om te zetten, net zoals het in het lichaam voorkomt.
Een RNA-atoom zonder iemand anders is niet geschikt als antilichaam, gezien het feit dat ons lichaam zo’n deeltje in een mum van tijd buiten de cel scheidt. “Het is dus een test om het voldoende lang in het lichaam te houden”, zegt Huckriede. “Vooral omdat het zich niet in de cellen dupliceert zoals een infectie doet”. Dat is de reden dat medicijnspecialisten het erfelijke materiaal bundelen in kleine, defensieve vetbolletjes.
2. Deze antilichamen zijn de eerste in hun soort en worden snel aangemaakt. Is het juist om te zeggen dat ze beschermd zijn?
RNA-immunisaties zijn niet helemaal nieuw. Inderdaad, de gedachte is ongeveer vijftien jaar oud. Vanaf dat moment hebben onderzoekers de innovatie extra opgebouwd. Ze ontdekten bijvoorbeeld hoe ze het RNA het beste in vetbolletjes konden bundelen. “Op dit moment krijgen we de beloning van dat primerwerk”, zegt Patricia Bruijning-Verhagen, specialist kinderarts ziektetransmissie bij het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMCU).
Onderzoekers en medicijnspecialisten waren eveneens goed op de hoogte van Covids. Eerder onderzoek naar Covids, bijvoorbeeld SARS en MERS, heeft analisten laten zien hoe zo’n Covid functioneert. Ze ontdekten dat Covids hun nageleiwitten nodig hebben om cellen te bederven, waardoor dergelijke eiwitten fenomenale immunisatie op komst zijn. In combinatie met informatie van de primaire kroonpatiënten, die wel degelijk antistoffen tegen de nageleiwitten maakten, maakten de wetenschappers goede vorderingen.
medicijnorganisaties hebben veel tijd gewonnen door hun voorrondes des te beter glad te strijken. Ze speelden deze al die tijd onvolledig uit, in plaats van continu. “Dit gebeurt doorgaans niet, omdat organisaties in elke voortgang een enorme hoeveelheid geld moeten steken”, zegt Bruijning-Verhagen. “Als organisatie wil je die speculatie liever niet verliezen als de opmars in het verleden overigens niet vruchtbaar was”. De enorme monetaire toezeggingen van regeringen en instellingen hebben die monetaire gevaren weggevaagd.
Evenzo werkten medicijnorganisaties gedurende de hele cyclus nauw samen met het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA), het bureau dat verantwoordelijk is voor de goedkeuring van immunisatie. Medicijnspecialisten bouwden al een ander antilichaam op, leidden analyses en beleefden elke klinische voorronde. Echt in die tijd hebben ze alle gegevens gemeten in een document dat de EMA toen heeft meegemaakt. Momenteel maakt de EMA gebruik van tussentijdse beoordelingen, vergelijkbaar met hun werk met het onderzoek. Zonder enige middelen te pletten, besparen ze al snel een jaar.
Moet er niet iets over resultaten worden gezegd? Deze week lieten twee Britse medische hulpverleners een overgevoelige reactie zien na de vaccinatie met de Pfizer / BioNTech-immunisatie. Het is nog niet duidelijk wat de ongunstig gevoelige reactie heeft veroorzaakt. Beide hulpverleners hadden een achtergrond die werd gekenmerkt door ernstige ongunstige reacties en herstellen zich na therapie. In ieder geval stelt de Britse Medicines Authority voorlopig geen Pfizer / BioNTech-antilichaam voor voor personen met ernstige gevoeligheden.
Een dergelijk resultaat werd niet eerder gezien in het klinische onderzoek, waaronder meer dan 40 duizend personen. Soms had de meest recente weergave van de immunisatie andere, milde resultaten. Een paar jeugdige leden (18 tot 55 jaar) ervoeren migraine, slaperigheid, koude, spierpijn en gewrichtspijn. Meer ervaren leden (65 tot 85 jaar) waren meer afkerig van de nadelige gevolgen hiervan. 17 procent van de jeugdige leden bouwde koorts op na de vaccinatie, bij de meer gevestigde leden 8 procent. Het gemopper wordt veroorzaakt door de reactie van het onkwetsbare raamwerk. Bij de overgrote meerderheid verdwijnen de indicaties één tot twee dagen na de inenting. Deze resultaten zijn typerend voor immunisaties. Vrijwel alle antistoffen veroorzaken dit soort kleine grieven.
Tot nu toe zijn er geen andere echte resultaten gevonden. We weten nog niet of het antilichaam op de lange termijn zulke resultaten zal hebben, aangezien het testen met deze immunisatie pas vijf maanden eerder begon. Resultaten van immunisaties op lange termijn zijn zeer zeldzaam, maar kunnen tijdens klinisch onderzoek nooit volledig worden uitgesloten. Europese specialisten letten op deze manier op de vaccinaties, ook na goedkeuring.
3. Wat gebeurt er in mijn lichaam als het RNA-antilichaam wordt geïnfundeerd?
“De antistof voorziet onze lichaamscellen van het structuurplan voor het nageleiwit”, zegt Eric Snijder, docent atoomvirologie bij het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). “De eiwitproductielijnen in die cellen maken op dat moment het eiwit dat ze gebruiken om het resistente raamwerk voor te bereiden”. De RNA-immunisatie maakt het lichaam vertrouwd met een deel van de infectie, het nageleiwit, zodat het resistente raamwerk des te sneller kan ingrijpen bij een echte ziekte.
Maar wat gebeurt er precies in uw lichaam nadat de specialist of medisch begeleider de naald uit uw arm trekt? Kort na de infusie bevinden de RNA-deeltjes, gevuld met vetbolletjes, zich tussen de cellen in ons lichaam, geschikt om door de lichaamscellen te worden “opgegeten”. “Cellen zijn verzamelaars, ze proeven normaal gesproken de stoffen uit hun huidige omstandigheden”, verduidelijkt vaccinoloog Huckriede. “Op die manier beseffen ze wat er gebeurt in hun huidige omstandigheden en zo krijgen ze hun supplementen”. Evenzo eten ze de immunisatie.
Nadat het stukje RNA zijn doel heeft bereikt, fabriceert de cel nageleiwitten uit de Covid volgens de richtlijnen van het RNA. Deze worden buiten de cel geplaatst, waar het resistente raamwerk het eiwit als een vijand ziet. Aan het deel van die cel is dus voldaan. Bovendien zwemt dat stukje RNA eigenlijk rond in de cel? Dat zal niet eeuwig duren. “De cel scheidt RNA-atomen binnen een paar dagen”, zegt Snijder. “De restanten zijn dezelfde als die van ons eigen enorme aantal RNA-deeltjes.”
Onkwetsbare cellen zien het nageleiwit aan de buitenkant van de lichaamscel als een gevaar en wekken de alertheid op. B-cellen, de agenten van het resistente raamwerk, maken dodelijke antilichamen tegen het nageleiwit. Tegelijkertijd ruimen de dumptrucks van het onkwetsbare raamwerk, veronderstelde dendritische cellen, cellen op die het RNA-antilichaam bevatten. Ze voeren andere onaanvaardbare cellen uit met het doel dat onze bewakers plannen maken voor de aanval op de Covid. Dat geeft weerstand.
Cellen die de RNA-immunisatie opnemen en nageleiwitten maken, worden afgeslacht en weggegooid door de cellen van ons eigen onkwetsbare raamwerk. Dat heeft echter geen gevolgen voor ons welzijn. “Ons lichaam vervangt die dode cellen snel door nieuwe.”
4. Stel je een scenario voor waarin het Corona virus verandert, wat dan?
RNA-infecties transformeren voortdurend. Het erfelijke materiaal van een dergelijke infectie is afhankelijk van willekeurige veranderingen, waardoor de infectie er marginaal veranderd kan uitzien. Het verandert bij wijze van spreken iets in zijn jasje, zodat je resistente raamwerk de infectie niet meer waarneemt. Daarom kunt u een volgende keer besmet raken door een vergelijkbare infectie. Dit is niet alleen moeilijk voor uw ongevoelige raamwerk, maar ook voor de verbetering van een antilichaam. Het is duidelijk dat we het nieuwe kroonantilichaam niet nodig hebben om na een jaar op de juiste manier te stoppen met werken, gezien het feit dat er een te grote hoeveelheid is veranderd in de laag van de Covid. Hoe denken onderzoekers?
Specialisten letten op de erfelijke code van SARS-COV2, zodat ze de waarschuwing zoals verwacht naar voren kunnen brengen als er iets verandert. Tot nu toe zijn er onbeperkte veranderingen in de eigenschappen van de infectie, maar deze hebben zelden invloed op het uiterlijk of de werking van de infectie.
Hoe het ook zij, analisten ontdekten Covid-deeltjes met een aanpassing in de nageleiwitten. Die verandering heeft echter geen invloed op de ontwikkelde ongevoeligheid en de voortgang van immunisaties: tests gaven aan dat de antilichamen die ons lichaam aanmaakt tegen de eerste vorm van de infectie eigenlijk ook op dezelfde manier werken tegen de getransformeerde variatie. Het lijkt er dus op dat deze transformatie ons ongevoelige raamwerk niet in de war brengt of de werking van RNA-immunisaties inruilt.
Stel dat er later een Covid-molecuul opduikt dat zijn jasje zo heeft aangepast dat de immunisatie niet meer naar behoren werkt. Zou het antilichaam op dat punt naar de rommel kunnen gaan? Zullen we op dat moment ook terugkeren naar lockdown? Marjolein Kikkert, subatomair viroloog bij het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC), gaat in op het onderzoek. “In het geval dat veranderingen in de infectie de immunisatie minder dwingend maken, is het over het algemeen eenvoudig om het antilichaam te wijzigen. Alle RNA-immunisaties gebruiken een vergelijkbare procedure (zie vraag 1), waardoor het eenvoudig is om de code te wijzigen.”
Atoomviroloog Snijder noemt het aanpassen van de immunisatie bovendien op een basisniveau eenvoudig: “Je hoeft alleen maar de aanpassing in de code voor het nageleiwit te actualiseren.” Helaas moeten de oude antilichamen worden weggegooid. “Je kunt de oude immunisaties die nog op de plank liggen, niet veranderen”, verduidelijkt Kikkert, “en het nieuwe antilichaam zou dan in enorme hoeveelheden moeten worden aangemaakt.” Geen koek, zegt Snijder; liever een beetje twee of drie miljard.
Aangezien onderzoekers overal ter wereld hun neus bovenop de erfelijke code van de infectie hebben, hoeven we ons voorlopig geen zorgen te maken. De infectie verandert tot nu toe matig geleidelijk, en als er belangrijke veranderingen zijn, merken virologen dat meteen op. In het geval dat dit essentieel is, zou het creëren van een andere immunisatie dan snel kunnen beginnen.
Een Coronatest kopen maakt het testen op Corona makkelijk en snel, vooral voor bedrijven.